15/07 dag 21 Logrono

Het was vanochtend wakker worden in een ontnuchterende realiteit dat zo'n mooie dag als gister ook heel anders had kunnen eindigen. Want terwijl ik samen met 1000en Spanjaarden fijn naar het mooie vuurwerk boven de Citadel van Pamplona aan het kijken was, reed er enkele 100en kilometers verderop een naar het nu blijkt gefrustreerde depressieve Algerijn over een boulevard vol met mensen heen die op dat moment van een soortgelijke vuurwerkshow aan het genieten waren als ik.

Na wakker te zijn geworden met zo'n akelig bericht kon ik niet anders dan me heel cliché beseffen dat ik moet blijven genieten van al het moois dat er is, want elke dag kan zomaar ineens de laatste zijn. Dus met dat credo zat ik vandaag op de fiets: optimaal genietend van het Spaanse landschap.

Vandaag was een sociale dag: de eerste 30km heb ik me laten begeleiden door de Spaanse wielrenner Jesús die nog een beetje zwakjes in benen was na 9 dagen San Fermin. Hij was desalniettemin meer dan bereid om me op een mooie manier van Pamplona naar Puente La Reina te brengen. Overigens is de route van Clemens Sweerman Pamplona uit volgens mij precies hetzelfde, maar dat neemt niet weg dat het best wel even gezellig was om samen met iemand op te fietsen en te keuvelen.

Eenmaal aangekomen bij Puente la Reina ging Jesús terug naar Pamplona en werd ik snel daarna ingehaald door een jonge net afgestudeerde en nu werkloze arts uit Berlijn, die het na vijf weken alleen onderweg te zijn geweest wel even gezellig vond om samen met iemand te fietsen. Ook dit oversteeg niet het nivo van keuvelen, en toen ik even van de route wilde afwijken om uit de wijn fontein te drinken (hoe kan je immers aan een heuze wijnfontein voorbij gaan?!?!?!) besloot hij netjes op de route te blijven.

Ik ben niet echt gewoon aan het fietsen met anderen en hoewel het best wel even gezellig was, was ik in beide gevallen blij toen ik weer op mezelf en mijn schaduw aangewezen was. Met een ander naast je krijg je toch minder mee van de omgeving. Bovendien had ik het gevoel dat ik verplicht een gesprek moest dragen, ik kon niet de foto's maken die ik wilde en ik had bij beiden het gevoel dat ik harder moest fietsen dan dat ik eigenlijk comfortabel vond. Dus toen ik later op de dag wel de fiets van jonge Duitse arts langs de kant van de weg zag staan maar de goede kerel zelf verder nergens te bekennen was, ben ik gewoon hard doorgefietst :-) Ik hebben immers toch een soort anti-sociale reputatie hoog te houden...

Puents de la Reina, met zijn 900 jaar oude brug.

En St Jacobskerk, met bovenop de toren twee ooievaars.

Van binnen sober, maar met een schitterend gewelf.

Hoogtepunt van de hele reis: een wijn fontein! Links wijn, rechts gewoon simpel water.

En verder veel mooie vergezichten...

Een stralend mooie lucht en kortgeschoren graanvelden...

En pittoreske dorpjes...