Het heeft vannacht werkelijk de hele nacht hard geregend en geonweerd. Het was net alsof ik een stroboscoop in mijn tent had hangen, zoveel flitsen waren er. En met al die flitsen kwam een soort van aaneengesloten donder, waardoor het leek alsof er continu een vrachttrein rondom mijn tent reed. En zo nu en dan was er dan ineens een flits dichtbij en knetterde de lucht alsof er vuurwerk afging. Met al dit onstuimige weer heb ik vannacht niet echt goed geslapen, want als het in de ochtend nog zou onweren zou ik de volgende ochtend niet vertrekken. Ik heb dus tot diep in de nacht naar het gerommel in de lucht liggen luisteren, en pas diep in de nacht trok het onweer weg en viel ik in een oppervlakkige slaap.
In de ochtend was het onweer nog steeds weg, maar het kwam nog wel met bakken naar beneden. Ondanks dat ik niet wist wat me hoger in de bergen te wachten stond ben ik toch in mijn regenpak vertrokken. Geultjes waar normaal maar een beetje water doorheen sijpelt traden nu ruim buiten hun kaders, maar hoe hoger ik in de bergen kwam, de kleiner de regendruppels werden, totdat het uiteindelijk helemaal droog was. Uiteindelijk kwam ik zo hoog in de bergen dat ik door de wolken heen fietste! Daarbij was het overigens wel nog maar 11 graden.
Uiteindelijk heb ik ondanks het slechte weer zonder problemen de Col de Somport bereikt. Vergeleken met de Splügenpas van vorig jaar was het een lieve pas waar ik redelijk eenvoudig door heen ben gekomen. Ik heb niet eens mijn ziek-dier tactiek hoeven toepassen... Een kilometer voor de top ben ik bovendien de 2000km grens van deze trip overschreden. Ik denk dat ik nu nog zo'n 1000km te gaan heb tot Santiago.
De afdaling was fijn. De weg aan de Spaanse kant (jaja ik ben nu in Spanje!) was lekker breed, met ruimte bochten en goed wegdek, waardoor ik redelijk ongeremd af kon dalen. Best leuk, met 60km per uur op je fiets! Het eerste deel van de afdaling was erg koud, maar al snel brak de Spaanse zon door het resterende beetje wolken en kon ik weer een beetje opwarmen en vooral ook opdrogen. Langs de kant van de weg duiken nu ook steeds meer wandelende pelgrims op. Diep respect voor deze mensen, die vaak zo'n beetje vier dagen bezig zijn om dat te doen wat ik nu al fietsend in 1 dag gedaan heb...
Vanmiddag heb ik in het plaatsje Jaca lekker in het gras liggen luieren, genietend van de fijne Spaanse zon bij een comfortabele 24 graden :-) Op naar de volgende mijlpaal: Pamplona!
Na alle regen van vannacht zijn kleine lieve stroompjes ineens grote woeste stroomversnellingen geworden.
Maar met de weg is verder gelukkig niets aan de hand. Behalve dan dat die gestaag omhoog gaat.
Door een kloof...
...bewaakt door een fort...
... en richting de wolken!
Nog even op de overstekende schaapjes wachten...
Nog even daadwerkelijk door de wolken heen...
En dan is daar het hoogste punt van deze trip!
En dan begint na een koud stuk afdaling de lucht open te breken! Precies waar je op hoopt als je een bergketen oversteekt!
En nu in Spanje!
Waar het lekker warm is!
Het fort van Jaca.
Met kanonnen.
En een fijne zonovergoten blauwe lucht!
