Om 0800 vanochtend schrok ik wakker van mijn bovenbuurvrouw die ongeveer net zo elegant het bovenste bed van het stapelbed verlaatte als dat ik gedaan zou hebben. Ik kwam uit zo'n diepe slaap dat het even duurde voordat ik wist waar ik was en ik me besefte dat ik vandaag niet zou hoeven fietsen. Daarmee was de druk om snel uit bed te komen snel verdwenen, maar een andere luid snurkende kamergenoot heeft er voor gezorgd dat ik toch nog voor 0900 mijn bed uit was.
Vervolgens heb ik ergens op een terrasje in het ochtendzonnetje genoten van een ontbijtje. Verse jus, kopje thee, verse toost met Jam, het goede leven... Na het ontbijt heb ik koers gezet naar de kathedraal, waar om 1030 de mis begon. Ondanks dat ik niet religieus ben had ik me bedacht dat het waarschijnlijk geen kwaad kon om eens zo'n dienst mee te maken, maar eenmaal in de kerk werd me al heel snel duidelijk waarom ik ook alweer niet religieus ben.
Omdat het vandaag een feestdag was ter ere van St Jacob was een groot deel van de kerkbanken gereserveerd voor de president van het parlement van Galicië en zijn gevolg. Daarnaast was het redelijk druk met Pelgrims en ander volk, waardoor het in de transepten en zijbeuken redelijk dringen was om het koor en het altaar te kunnen zien. Voor zo'n fit iemand als ik allemaal geen probleem (hoewel comfortabel anders is) maar er waren ook best wel een aantal oude (écht oude) mensen aanwezig. Zo stond er vlak naast mij een echtpaar waarvan de man nauwelijks overeind kon blijven staan. Leunend op zijn wandelstok wachtte de man samen met zijn vrouw geduldig af of er een plaatsje in de kerkbanken over zou blijven nadat de bobo's en fashionista's plaats hadden genomen, maar zelfs toen bleek dat de drie achterste banken leeg zouden blijven stond de beveiliging het niet toe dat de oudere mensen er plaats zouden nemen. Uiteindelijk heeft de man al staand en leunend op zijn wandelstok de hele mis bijgewoond, waar ik mijn petje voor afneem, maar helemaal stroken met basale normen en waarden - laat staan die van het Katholicisme - doet het volgens mij niet...
Dan was er nog iets anders, waar ik me pas later enigszins gedesillusioneerd over voelde: op een bepaald punt gedurende de mis begon iedereen elkaar ineens enthousiast de hand te schudden, te omhelzen en te zoenen. Iedereen viel letterlijk in elkaars armen, wat er erg mooi en liefdevol uitzag. Aangezien ik hier alleen ben voelde het echter een beetje vreemd, want voor mij was er niemand om de hand te schudden, dus voelde ik me een klein beetje verloren in de menigte. Later op de dag was ik toch nieuwsgierig wat dit enigszins eigenaardige moment tijdens de mis nu eigenlijk precies inhield en met behulp van google kwam ik er achter dat het de zogenaamde vredeswens was, een oud en redelijk gewoon ritueel van de kerk waarbij iedereen elkaar - bekend én onbekend - de vrede van God toewenst. Na dat gelezen te hebben kon ik het helaas niet helpen me af te vragen waarom er niemand in die hele kerk was die mij de vrede van God heeft toegewenst?! Zal wel iets met Karma of een gitzwart Aura te maken hebben.
Een laatste dingetje waar ik voor mezelf nog geen standpunt in heb kunnen bepalen heeft te maken met de ontzagwekkende verheerlijking van Sint Jacob in het algemeen. De vriendelijke en onschuldige Apostel met zijn geitenwollen sokken en sandalen wordt in het algemeen ook als dusdanig afgebeeld, maar er zijn ook verhalen - lees legendes - waarin hij wordt neergezet als Morendoder. Matamoris. De heilige die uit de hemel op aarde neerstreek om de Moren - de Islamitische bezetters van het Iberisch schiereiland - op agressieve wijze te verdrijven. Ik heb de afgelopen maand helaas niet kunnen voorkomen dat ik me meermaals heb afgevraagd of het in deze tijden - waarin het westen toch wel enigszins op gespannen voet leeft met de Islam - wel gepast is om St Jacob op dergelijke grootse wijze te verheerlijken. En zeker hier in Santiago, waar iedereen te pas en te onpas met het symbool van St Jacob rond loopt, heb ik me afgevraagd wat dit onwetende massatoerisme misschien wel niet uitstraalt.
Ik zeg expres misschien, want weten doe ik het niet. Gevoelsdingetje. Voor mij is het in ieder geval aanleiding genoeg geweest om Smurf niet te decoreren met een Jacobsschelp en om na aankomst geen Jacobsschelp als tatoeage te zetten.
Religie is raar. Geloof is weer een ander verhaal. Morgen maar weer gewoon een dagje fietsen. Lekker simpel...
Ja ik ben in Spanje, nee, dat is NIET Sinterklaas!
Het slingeren van de Botafumeiro door de 8 Tiraboleiros. In de Botsfumeiro zit Wierook waarmee oorspronkelijk de stank van de vele Pelgrims verdreven werd. Het slingeren is best indrukwekken. Het 1,5 meter hoge en 65kg zware zilveren ding slingert tot helemaal bovenin het tongewelf!
In processie de kerk weer uit...
En toen een beetje door Santiago heen gezwalkt...
L
Door zijn mooie straatjes...
Met overal kerkjes in de stijl van het westerrk van de kathedraal.
En op de gevels van die kerkjes groeien overal planten met paars bloemen...
Waardoor de gevel letterlijk en figuurlijk leeft! Toch zonde dat ze de gevel van de kathedraal er momenteel in zijn geheel van ontdoen. Zal wel iets met preservatie te maken hebben...
