Vanochtend in het ritme van de wandelaars opgestaan (stiekem iets later) en dus was ik om 0715 onderweg. De dag begon met een 13km lange klim, gevolgd door opeenvolgende korte pieken en dalen van afwisselende intensiteit. Het leuke aan de hoogteprofielen van de geplande dagafstanden is dat ze je wel een idee geven van wat je aan beklimmingen te wachten staat, maar dat je eigenlijk nog steeds geen idee hebt van wat je te wachten staat. Elke dag weer begin ik aan mijn dagetappe met de hoop dat ik alle pieken ga weten te bedwingen en dat ik voldoende fit ben om de geplande dagafstand af te leggen. Op die manier is elke heuvel en piek een nieuwe uitdaging en eens beklommen een overwinning. Dat maakt het fietsen in de bergen onzeker en "eng" maar tegelijkertijd ook leuk en enerverend. Naast de opluchting en trots die je ervaart als je boven aankomt is er bovendien de beloning in de vorm van het uitzicht. Bij beklimmingen zoals die van de afgelopen twee dagen rijs je boven het landschap uit om er vanaf grote hoogte op neer te kijken. Alsof je bevoorrecht op het dak van de wereld staat. Althans zo voelt het, want uiteindelijk is zo'n col toch voor Jan en alleman bereikbaar...
Na de eerste grote hobbel van vanochtend ben ik met het hoogteprofiel in de hand al pieken en dalen afstrepend verder gefietst. Op een bepaald moment lag ik zelfs een piek voor ten opzichte van waar ik dacht te zijn en dat gaf een boost aan energie! Vandaag was het overwinning na overwinning en stukje bij beetje kwam mijn einddoel steeds dichterbij. Natuurlijk ben alleen ik in staat om zo'n 15km voor het einde toch nog onopgemerkt een afslag te missen om daar vervolgens pas zo'n 5km later achter te komen, en zo werd mijn finalerit met nog zo'n 5km en zo'n 100 hoogtemeters verlengd. Om het spannend te houden zullen we maar zeggen.
En toen was daar de laatste steile klim waarvan het routeboekje suggereert dat je er beter voor afstapt. Na al zo'n eind met de fiets te zijn gekomen was ik daar absoluut te goed voor en dus heb ik mezelf nog één laatste keer goed boos gemaakt en mezelf nog één keer de helling opgesjeesd. En dan is daar het einddoel vrijwel bereikt. De grote anticlimax. De laatste 500 meter naar de kathedraal was vol met dagjes mensen die geen stap voor je opzij doen en geen fluit geven om de maand die je nodig hebt gehad om dit punt te bereiken. De kathedraal zelf staat voor restauratiewerk van onder tot boven in de steigers en de opmaak van het Compestellaat werd gedaan door iemand die er maar weinig zin in leek te hebben. Het was een stille eigen overwinning, alleen gevierd door mij...
Maar er was wel die laatste stempel in mijn Credencial. De 27e in mijn verzameling. Parijs, Chartres, Orleans, Blois, Tours, Poitiers, Angouleme, Saint Emilion, Bordeaux, Dax, Oloron St Marie, Jaca, Pamplona, Logrono, Burgos, Bilbao, Leon, Ponferrada, Hospital de Orbigo, Astorga, Vega, Cebreiro, Melide, Arzua en tot slot Santiago de Compostella. Vier pagina's met kleurrijke en waardevolle herinnerinkjes aan alle plekken die ik gezien heb de afgelopen maand. En van die speelse en kleurrijke compositie heb ik in de schaduw eventjes stilletjes zitten genieten want Santiago was slechts de eindbestemming van deze tocht. Het doel was de reis zelf!
Wie naar de foto kijkt van mijn Credencial ziet helemaal rechts onderin nog één leeg plekje. Aangezien mijn vliegtuig terug naar Nederland pas op 28juli vertrekt hoop ik op deze plek nog een laatste stempel te bemachtigen. Cabo Finisterre is het meest westelijke puntje van Spanje en het werkelijke einde van de oorspronkelijke sterrenweg...
Morgen een rustdag hier in Santiago en genieten van de lokale feestdag ter ere van de Apostel Jacob. Dan dinsdag het begin van de epiloog van deze trip naar de kaap aan het einde van de aarde...
3050km op de teller!
Vroeg onderweg...
= vroeg op bestemming: kathedraal helaas in de stijgers :-(
Smurf heeft natuurlijk al het harde werk gedaan de afgelopen maand...
Ik heb alleen maar stempeltjes gejaagd en om me heen getuurd.
En vanaf 2100 was het toeleven naar dé climax waar het allemaal om te doen was!
Aftellen in het Spaans, niet mijn sterkste punt.
Dat was best 3 dagen flink doorfietsen waard! Erg benieuwd wat morgen (de daadwerkelijke feestdag) nog gaat brengen...
