Vanochtend was ik vroeg wakker en ben ik dus maar vroeg opgestaan en onderweg gegaan, in de hoop de ergste hitte voor te blijven. Zodra ik op de fiets zat wilde mijn lichaam echter niets liever dan weer gaan slapen, of zoals Tom Dumoulin het zou noemen: Pap in de Benen. Daarbij hielp het overigens ook niet mee dat de weg ogenschijnlijk vlak was, maar stiekem toch gestaag iets opliep.
Na zo'n 40km tussen de wandelende pelgrims te hebben gefietst en toch wel enigszins lamlendig over mijn stuur te hebben gehangen, kreeg ik in de verte een stipje in het vizier dat onmiskenbaar een andere fietser was! Toen bleek dat ik het stipje gestaag aan het inhalen was ontstond er een soort enthousiasme en met hernieuwde energie begon ik sneller te trappen om deze mysterieuze fietser daadwerkelijk in te halen.
Na een aantal kilometers bleek deze enkele fietser geen enkele fietser, maar een duo op een tandem, en natuurlijk Nederlands! En zo hebben we een kilometer of 30 samen gefietst en een beetje gekeuveld, wat gelukkig enigszins afleidde van mijn papbenen. Na na zo'n 1,5 uur afscheid genomen te hebben van de tandem rijders was het vals plat verdwenen en was het laatste stuk naar Leon goed te doen.
Eenmaal op de camping werd mijn aardigheid op de proef gesteld. Het duurde een eeuw voordat de chagerijnige dame aan de receptie haar computer werkend had en tijdens die eeuw kreeg ik spontaan last van de hongerklop en moest ik veel moeite doen om overeind te blijven staan. Nadat het administratieve gedeelte was afgerond werd me een plekje toegewezen, waarna ik daar in het gras gestort ben om eerst even wat te eten.
Toen ik enigszins bekomen was van mijn acute lage bloedsuikerspiegel heb ik met het laatste beetje overgebleven energie mijn tent opgezet. Zodra de tent stond kwam de campingkenau me echter vertellen dat de tent op de verkeerde plek stond en dat ik hem zo'n vijf meter verder weg van het pad had moeten opzetten. De tent stond nu namelijk op een autoplek, en die was €10,- duurder dan een plek zonder auto...
Aangezien de camping vrijwel leeg was heb ik haar nog gemaand tot enige coulance, maar de kenau was onverbiddelijk. Uiteindelijk heb ik nog ergens wat energie gevonden om de 6 haringen van mijn tent uit de grond te trekken, de tent 5 meter te verplaatsen en de 6 haringen weer in de grond te slaan, maar dergelijk onvriendelijk gedrag heeft wel geleid tot een 1 persoons boycot mijnerzijds tegen alle overige betaalde producten en diensten die hier worden aangeboden. Het liefst had ik mijn spullen gepakt en was ik vertrokken, maar helaas zag ik daar gezien mijn persoonlijke energiecrisis geen goede afloop in...
Anywayzzzz, morgen maak ik gebruik van 1 van de 2 gewonnen dagen en blijf ik een dagje in Leon rondhangen. Mijn lichaam kan dat wel gebruiken geloof ik...
Vergane Pelgrimsglorie...
Rest van bedrijvigheid...
En verkoelend!
Drukker dan ooit op de Camino.
Zolang er maar een plaatsje is onder de Pijnbomen!
